تاریخچه کامل زبان انگلیسی

زبان انگلیسی یکی از زبان های ژرمنی است که آلمانی ها با اشغال بریتانیا در قرن پنجم بعد از میلاد توانستند آن را جایگزین زبان سلتی (Celtic) که تا آن زمان در بریتانیا صحبت می شد، کنند. البته زبانی که آلمانی ها (انگلیسی کهن) با خودشان به بریتانیا بردند با تغییراتی که با گذشت زمان در آن ایجاد شده به زبان انگلیسی کنونی تبدیل شده است.

انگلیسی کهن همانند انگلیسی که الان می شناسیم نیست. با این وجود ریشه بیشتر کلماتی که در زبان انگلیسی استفاده می شود مربوط به انگلیسی کهن است. کلمات be, strong و water چند نمونه از این کلمات است. دوره زمانی انگلیسی کهن تا سال 1100 میلادی تخمین زده شده است.

انگلیسی میانه یا Middle English هم مربوط به سالهای 1100 تا 1500 می باشد. در این دوره زمانی با حمله فرانسوی ها به بریتانیا زبان انگلیسی به شدت تحت تاثیر زبان فرانسوی قرار گرفت و کلمات زیادی از فرانسوی وارد این زبان شدند.

تغییرات بنیادی در انگلیسی از اواخر انگلیسی میانه شروع و اوج آن در انگلیسی مدرن بود که مربوط به سال 1500 به بعد می شود. مهمترین تغییرات را می توان در لغات انگلیسی دانست که با توجه به پیشرفت های صنعتی و علمی نیاز به واژگانی که تا آن زمان در انگلیسی وجود نداشتند به شدت احساس می شد.

علاوه بر این در آن زمان قلمرو بریتانیا بسیار وسیع بود و شامل مناطق بسیار زیادی بود که مردمان آنها زبان های دیگری را صحبت می کردند و طبیعتا واژگان زیادی هم از آن زبان ها وارد زبان انگلیسی شدند.

پس از کشف قاره آمریکا و مهاجرت اروپاییان به آمریکا گونه ای دیگر از زبان انگلیسی، یعنی انگلیسی آمریکایی کم کم بوجود آمد و عوامل زیادی همانند زبان فرانسوی، سیاه پوستان، ورود اسپانیایی ها به آمریکا… باعث شدند تا تفاوت های زیادی بین این دو (انگلیسی آمریکایی و انگلیسی بریتانیایی) بوجود آید.

می توان گفت امروزه به دلیل تاثیر قدرت رسانه ای کشور آمریکا (سینما، تلوزیون، موسیقی و غیره) تاثیر انگلیسی آمریکایی بیشتر از انگلیسی بریتانیایی است.

طبق آمارهای ارائه شده حدود یک و نیم میلیارد نفر در جهان می توانند انگلیسی را صحبت کنند و این زبان به عنوان یک زبان رسمی در بیش از 50 کشور دنیا صحبت می شود.

جایی که انگلیسی شروع شد

تاریخ زبان انگلیسی همانطور که انتظار می رود، از انگلستان آمده است. کارشناسان بر این باورند که این زبان از عشایر سرچشمه گرفته است، افرادی که از جایی به مکان دیگر بدون خانه خاصی سفر می کنند. اعتقاد بر این است که این عشایر حدود 5000 سال پیش در میان دشت های اروپا سفر کرده اند. لهجه آنها پروتو-هندواروپایی نامیده می شد و گویشوران آن در جنوب شرقی اروپا در شمال دریای سیاه قرار داشتند.

با گذشت زمان، پروتو-هند و اروپایی به گونه های باستانی لاتین، یونانی و آلمانی تبدیل شد. لاتین به اسپانیایی، فرانسوی و ایتالیایی تبدیل شد. آلمانی باستان به هلندی، دانمارکی، آلمانی، نروژی، سوئدی و در نهایت انگلیسی تبدیل شد.

تاریخ زبان انگلیسی

تاریخچه زبان انگلیسی به سه دوره کلی تقسیم می‌شود:

• انگلیسی باستان
• انگلیسی میانه
• انگلیسی نو یا مدرن

زبان انگلیسی باستان (1100-450 میلادی)

از لحاظ فنی، انگلیسی باستان قدیمی‌ترین شکل زبان انگلیسی در طول تاریخ است. انگلیسی باستان در این دوره زمانی، در سراسر انگلستان زبان اصلی به شمار می‌رفته است. هم‌چنین، این زبان در دوره بزرگی از تاریخ در اسکاتلند هم مورد استفاده بوده است. منشاء این زبان به اقوام آنگلوساکسون باز می‌گردد. در واقع این زبان، ترکیبی از گویش‌های مختلف چندین قوم در آن دوره زمانی است. این زبان از زبان لاتین تأثیر گرفته است. البته واژه‌های آلمانی بسیار زیادی هم وارد این زبان شده‌ و به شکل روزمره مورد استفاده قرار می‌گرفتند. سه زیرگروه این زبان شامل «ما قبل تاریخ»، «انگلیسی باستان میانه» و «انگلیسی باستان عصر جدید» است. انگلیسی میانه از انگلیسی باستان عصر جدید ریشه گرفته است. زمانی که وایکینگ‌ها حملات خود به انگلستان را آغاز کردند، زبان‌های «نورس» و «سلتیک» این اقوام به مرور به بخشی از زبان انگلیسی باستان تبدیل شد. فهم نوشته‌ها به زبان انگلیسی باستان برای افرادی که به انگلیسی مدرن آشنایی دارند، بسیار سخت است. ضمایر، اسامی و افعال کاملاً متفاوت بوده و جملات پیچیدگی زیادی دارند. برای هر ضمیر چندین شکل متفاوت وجود داشته است. انگلیسی باستان هیچ‌گاه به زبان معیار تبدیل نشد. هرچند، نوشته‌هایی وجود دارد که با حروف رون نوشته شده‌اند.

زبان انگلیسی میانه (1500-1100 میلادی)

در این بخش از تاریخ الفبای انگلیسی نوبت به حمله نورمن‌ها می‌رسد. نورمن‌ها در واقع قبیله‌ای قدیمی هستند که بخشی از فرانسه محسوب می‌شدند. در این دوره جوانان بریتانیایی اغلب از زبان انگلیسی قدیمی یا کهن در نوشتار خود استفاده می‌کردند و اشراف، دانشمندان و روحانیون عموماً الفبای نورمن یا الفبای لاتین را بکار می‌بردند. اما تاریخچه زبان انگلیسی در این نقطه نیز دچار تحول شد و با گذشت حدود دو قرن که نورمن‌ها بر بریتانیا سیطره داشتند، زبان انگلیسی قدیمی دوباره به محبوبیت رسید. البته چند حرف از آن حذف شده بود و به همین علت به انگلیسی میانی معروف گشت. از آن‌جایی که زبان اصلی نورمن‌ها فرانسوی بود، در این دوره کلمات فرانسوی زیادی وارد زبان انگلیسی شد.

زبان انگلیسی نو یا مدرن (1500میلادی تاکنون)

در قرن 15، صنعت چاپ برای اولین بار، توسط شخصی به نام ویلیام کاکستون به بریتانیای کبیر معرفی شد. با ورود صنعت چاپ الفبای انگلیسی شکل استانداری به خود گرفت. حرف u به عنوان یک مصوت و حرف v به عنوان صامت، به صورت جداگانه به حروف الفبا اضافه شدند، زیرا پیش از این به صورت جایگزین یکدیگر نیز به کار می‌رفتند. حرف j  نیز به شکل کنونی دوباره به حروف اضافه شد و در نهایت اولین دیکشنری انگلیسی به نام Table Alphabetical نوشته شد. تاریخ زبان انگلیسی یا همان خط انگلیسی در این نقطه به شکلی کنونی‌اش رسید.

امروزه زبان انگلیسی در بسیاری از کشورها و نه فقط انگلستان، به عنوان زبان مادری شناخته می‌شود، از جمله استرالیا، نیوزلند، آمریکا، کانادا، نیجریه و … در برخی از کشورها نیز عنوان زبان دوم را دارد، از جمله بحرین، هند، قطر، سودان، پاکستان و غیره. به همین دلیل است که آشنایی با زبان انگلیسی و یا حتی داشتن مهارت تخصصی در زمینه ترجمه حرفه‌ای انگلیسی، در ایران و سایر کشورهای جهان اهمیت بسیاری دارد.

چگونه و کجا زبان انگلیسی گسترش یافت؟

زبان انگلیسی در نهایت نفوذ خود را در خارج از انگلستان گسترش داد. عمدتاً با مهاجرت انگلیسی‌ها، این زبان به‌عنوان یک راهرو ناشناخته سفر کرد و آماده بود تا حضور خود را پس از بازگشایی در دنیای جدید آشکار کند.

آمریکا

با قرن هفدهم مهاجرت از انگلستان به آمریکا آغاز شد. از آنجا که مهاجران از مناطق مختلف انگلستان آمده بودند، این زبان تحت تأثیر محل مبدا قرار گرفت. لهجه جنوبی و لهجه بوستون مستقیماً تأثیر کسانی است که به آن مناطق مهاجرت کرده اند. در این مورد خاص، پیوریتن ها به بوستون و سلطنت طلبان به جنوب. انگلیسی آمریکایی امروزی به انگلیسی بریتانیایی قرن هجدهم نزدیک‌تر از انگلیسی‌هایی است که امروزه در بریتانیا صحبت می‌شود. آمریکای امروزی خانه حدود 231 میلیون شهروند انگلیسی زبان است.

استرالیا

در اواخر دهه 1700، بیشتر محکومان از جزیره بریتانیا راه خود را به استرالیا پیدا کردند. برخلاف آمریکا، به نظر نمی رسد استرالیا از نظر لهجه از مکان به مکان دیگر تفاوت قابل توجهی داشته باشد. با این حال، با نفوذ بومیان، کلمات جدیدی مانند کانگورو و بومرنگ معرفی شدند. امروزه نزدیک به 70 درصد از جمعیت فعلی استرالیا انگلیسی صحبت می کنند.

کانادا

در طول انقلاب آمریکا، کانادا خود را پذیرای وفاداران بریتانیایی یافت. در حالی که انگلیسی کانادا می تواند شبیه به انگلیسی آمریکایی به نظر برسد، املای برخی کلمات نشان دهنده نفوذ بیشتر بریتانیا است. در حال حاضر کانادا نزدیک به 19 میلیون انگلیسی زبان دارد.

هندوستان

در قرن هفدهم، شرکت بریتانیایی هند شرقی، هند را با زبان انگلیسی آشنا کرد. در نتیجه استعمار بریتانیا، انگلیسی به عنوان زبان حاکم در نظر گرفته می شد و امروزه نیز به دلیل تنوع زبان های هندوستان، زبان حاکم است. هند نیز مانند استرالیا کلماتی را به زبان انگلیسی اضافه کرد.  امروزه کشور هند تقریباً 125 میلیون انگلیسی زبان دارد.

وضعیت امروز زبان انگلیسی

از هر پنج نفر یک نفر یا حدود 20 درصد از مردم جهان به زبان انگلیسی صحبت می کنند که تقریباً به 1.5 میلیارد نفر در سراسر جهان می رسد و بیش از 50 کشور انگلیسی را به عنوان زبان رسمی خود فهرست می کنند. هاروارد بیزینس ریویو با 6500 زبان در سطح جهان، انگلیسی را به عنوان زبان تجارت اعلام می کند.

کلام آخر

انگلیسی باستان و انگلیسی میانه، از دسته‌های مختلف زبان انگلیسی به شمار می‌رود که در دوران‌های مختلفی به کار گرفته می‌شدند. ساختار جملات و ترتیب واژه‌ها در این دو زبان بسیار متفاوت است. از آن‌جایی که انگلیسی باستان نسبت به انگلیسی مدرن بسیار متفاوت است، خواندن و درک مفهوم نوشته‌های انگلیسی باستان برای ما سخت و دشوار است. افعال و ضمایر شکل‌های متفاوت و پیچیده‌ای دارند. انگلیسی میانه با انگلیسی مدرن شباهت بیشتری دارد و ساختار آن نسبت به انگلیسی باستانی، ساده‌تر است. هم‌چنین انگلیسی میانه در مقایسه با انگلیسی باستان، تا سطح بالاتری به زبان معیار تبدیل شد و بیشترین تأثیر را از واژه‌های مختلف زبان فرانسه پذیرفته است.